"Sometimes things end up much better than you'd expect. Alright? Think of it this way, when Black Sabbath fired Ozzy in '79, you would've figured it was all f*cking over. The end of an era. But then comes Ronnie James Dio, all five foot nothing of him, the evil little elf, and he brought a magic to the band they hadn't seen in years.”
"Who's Black Sabbath?”
“Get the f*ck off my property.”
Ik ben het eens met wat ik hier al las, ik vind dat deze film best diep de grond in wordt getrapt maar dat is eigenlijk helemaal niet nodig. Door het weinige tijd wat ik had eind december kon ik deze helaas niet meenemen in mijn toplijst maar, hij zal zeker in mijn top 25 terecht zijn gekomen. Ik vond het best een vermakelijke horrorfilm. Verfrissend is het niet, het is gewoon een typische slasher film zoals we deze al jaren zien maar, het thema vond ik juist heel vermakelijk. Tuurlijk zie ik ook wel in dat het allemaal natuurlijk niet vernieuwend is, want de film deed mij bijvoorbeeld met enige regelmaat denken aan ‘Ready or Not’ die ik ook onwijs leuk vond destijds (dan wel met een ander concept uiteraard).
Gisteravond dan maar toch opgezet met een maatje (waarmee ik altijd horrorfilms kijk) en ik moet zeggen dat we beiden aangenaam verrast waren door deze film. We wisten eigenlijk niet wat me konden verwachten, en tegenwoordig vallen films op horrorgebied me toch wat tegen (van de nieuwste productiejaren) omdat deze vaak ontzettend veel en onnodige politiek gebrabbel bevatten waar ik totaal niks mee kon. Deze film lijkt daar vooralsnog niet echt mee te spelen, of het is me niet opgevallen. Wat me wel opviel is dat Roth de Amerikanen weer even lekker op hun plek zet, het is bijna op South Park niveau, wat ik wel echt kon bekoren.
Waar het eigenlijk volledig mee begon was het stukje van de Black Friday. Ik kan me namelijk nog wel die tijd herinneren waar dit natuurlijk vrij nieuw was en dan kon je op YouTube filmpjes vinden van de Black Friday gekte, en toen werd er inderdaad vrij vaak gewoon gevochten om een wafelijzer. Hier niets nieuws, hoewel het wat gemoderniseerd is was de gekte een leuke toevoeging en uiteindelijk ook de rode draad in deze film. Waar ook verschillende mensen overleden, eentje was de beveiliger die onder de deur terecht kwam, daarnaast een man die zijn nek open sneed aan een stuk uitstekend glas en de vrouw van de winkel manager die op de grond terecht kwam, daarna tegen haar hoofd aan werd gereden met een winkelkarretje, haar haar vervolgens terecht kwam in een wiel en daardoor een heel stuk schedel van haar hoofd werd getrokken. Dit bleek uiteindelijk ook de aanleiding omdat zijn een affaire had met de sheriff (?) die samen ook een kind verwachten, althans het was me ook niet heel duidelijk hoe of wat precies. Overigens gaat dit gepaard met een goede dosis humor, waarbij je ook zag dat de wafelijzer van de man die zijn nek open sneed aan het stuk glas, gepakt werd uit zijn handen terwijl hij aan het dood gaan was. Volgens mij is dit ook gewoon echt gebeurd, al durf ik daar niet mijn vinger aan te branden.
Daarnaast gaat de film door met het hoofdverhaal, na een kleine tien minuten zitten we ook midden in het ‘Thanksgiving’ feest maar, wel met de black friday ramp in het achterhoofd van een jaar eerder. Echter worden er nu moorden gepleegd en is het een raadsel wat er gebeurt, uiteindelijk is het duidelijk dat iedereen die iets te maken had met die dag, achtervolgt worden door een moordenaar. De eerste paar moorden zijn prima, niets bijzonders maar, het moment dat hij Kathleen in de oven drukt en haar vervolgens serveert als een Kalkoen voor Thanksgiving vond ik toch wel de beste scene die deze film bevat, en is toch zeker de smaakmaker.
Qua gore is de film ook heel strak! Roth is duidelijk niet vies van het gebruik van gore en de daarbij behorende bloederige scenes en daar ging mijn vermaak toch wel weer wat meer van omhoog. Hiermee wist hij echt de film te trekken naar een hoger niveau en ik vond het oprecht een leuke zit. Roth laat hiermee gewoon zien dat er nog zeker leuke horrorfilms gemaakt worden, en zet hier een prima film neer die in mijn ogen toch ietwat onterecht negatief naar beneden gehaald wordt.
Goed, duidelijk is dat er een tweede deel komt. Aangezien je de moordenaar niet dood zag gaan en ze geen lijk hebben gevonden maar, daar ben ik wel voor in, laat maar komen! Een vermakelijke slasher zoals ik ze graag wel vaker wil zien. De film is cliché maar, wel vermakelijk en daar gaat het om. Er is niet te veel gezeur, Roth laat de film door lopen en daardoor voelt het misschien nog kort aan ook, want ik kon nog wel even doorgaan op deze manier. Al denk ik dat dit gewoon de perfecte lengte was voor deze film.
